Często problem pojawia się w związku z nazewnictwem i różnicami pomiędzy prawnikiem, radcą prawnym a adwokatem. Jaka jest różnica pomiędzy tymi osobami? Do kogo udać się w określonej sprawie?
Prawnik
Zamienne używanie wymienionych powyżej określeń jest często błędem. Wyjaśnijmy zatem w przystępny sposób różnice. Prawnikiem nazwiemy osobę, która po ukończeniu jednolitych pięcioletnich studiów wyższych otrzymała tytuł magistra nauk prawnych. Ten tytuł jest najniższym stopniem zawodowym w dziedzinie prawa w Polsce. Tak rozumiany prawnik dysponuje najwęższymi uprawnieniami, ma możliwość świadczenia usług z zakresu doradztwa z zakresu prawa bądź sporządzania lub pomocy w sporządzaniu pism. Nie podlega on jednak żadnym organom kontrolnym ani nadzorczym, zatem nie jest obowiązany zasadami etyki zawodowej. Jeśli prawnik po magisterskich studiach zdecyduje się na kontynuowanie nauki, w dalszym etapie może zostać aplikantem, po zdaniu egzaminu na aplikację w wybranym przez siebie kierunku: prokuratora, adwokata, radcy prawnego lub komornika.
Radca prawny
Prawnik, który ukończył aplikację radcy prawnego i został wpisany na listę radców prawnych posiada wszelkie kompetencje radcy prawnego, w odróżnieniu od niższego stopniem naukowym prawnika może występować przed sądem, reprezentując klientów, jednak nie mogą być to sprawy karne w postaci obrońcy. Na rozprawie radca prawny występuje w todze z ciemnoniebieskim żabotem.
Adwokat
Prawnik, który ukończy aplikację adwokacką posiada uprawnienia radcy prawnego poszerzone o możliwość występowania przed sądem we wszystkich sprawach karnych. Kompetencja adwokata są najszersze. Może podjąć się spraw z każdej dziedziny prawa. Adwokat prowadzi własną działalność, najczęściej jest to kancelaria adwokacka. Obowiązany jest ścisłym przestrzeganiem zasad etyki zawodowej, a ponadto podlega kontroli i nadzorowi ze strony organów samorządowych adwokatury. Toga adwokata wyróżnia się ciemnozielonym żabotem. Większe kancelarie prawnicze często zatrudniają radców prawnych.
